Elif

İnsan tekrardan ibarettir. Uyumak yaşamın üçte birini kapsar ve mutlak bir ihtiyaç, zorunlu bir tekrardır. Birbirine benzeyen ama asla ayrılığından bahsedemeyeceğimiz bir tekrarlar silsilesi. İnsanın bir nevi eşitlendiği; kimliklerin, aidiyetlerin ve karakterlerimizi belirleyen bir çok özelliği daha az belirgin olduğu bu doğal dinlenme halinde, uyuyanın bir kahraman mı yoksa bir korkak mı olduğunu anlamak zordur. Yaşamın uyku dışında kalan üçte ikisinde; kelimeler ve gözler en iyi manipülasyon aracıdır oysa insan uyurken farkındalıktan yoksundur. Pentürlerdeki imgeler; yarı ölüler ya da ölümle yaşam arasında bir yerdeler...Onlar; iradeleri dışında gözetleniyor ve kaydediliyorlar. Onların bu evrelerindeki farkındalıksızlığının yansıması olarak; ifadelerini ve hallerini seyirlik konuma getiriyorum.