Adem

Burak Dak´ın resimlerinin bizi çağırdığı atmosfer ilk bakışta ortaçağ resimlerindeki cennet, cehennem tasvirlerinin sembollerle yüklü sahnelerini, kolektif bilinçaltı kolajlarını çağrıştırıyor. Günümüz imge dünyasından seçtiği ve bu sahnelere dahil ettiği öğelerle oluşturduğu, pop sanatından gerçeküstücülüğe uzanan bu sembolik dilin merkezinde ise, gelişi güzel parçalarına ayrılmış ama inanılmaz bir özen ve titizlikle resmedilmiş insan bedenleri yer alıyor. Bedenin tasvirine gösterdiği bu özenle çelişen parçalama edimi ve bu parçalanmış bedenler etrafında ördüğü gerçeküstü sahneler, varoluşundan bu yana insanın bedenine yönelen psikolojik, toplumsal ve fiziksel şiddeti çağrıştırıyor. Burak Dak, mitolojik yarı insan yarı hayvan canlılardan popüler figürlere kadar geniş bir skaladan beslenerek oluşturduğu bu beden metaforlarını kolaj tekniğiyle gerçeküstü dekorlara yerleştiriyor. Ortaya çıkan kompozisyonlar her seferinde bize aynı öykünün farklı açılımlarını ve boyutlarını açık ediyor. Beden tasvirlerindeki titiz ve ayrıntılı çizim edimi, kompozisyon ve kolaj kurgularındaki öğeler, merkeze alınan bedenlerle kompozisyon öğeleri arasındaki ilişkisellik, hepsi mütemadiyen tekrar halinde; fakat her seferinde yeni ve benzersiz bir şiirsellik üretme potansiyeliyle.