Gece

Antonio Cosentino’nun çalışmalarında günlük hayatın içinden, kişisel hafızasının derinliklerinden ya da yaşadığı şehrin görsel kültüründen sızarak gelen sayısız imge yer almaktadır. 90′lı yılların çağdaş sanat ortamında alt ve üst sanatın yerdeğiştirici özelliğinin tartışıldığı sıralarda, Cosentino ve sanatçı arkadaşları, alt kültür unsurlarının sorgulandığı bir bakışın arkeolojisini yapmaya girişmişlerdir adeta. İşte bu dönemlerden başlayarak pano, dükkan tabelası, paket kağıdı, fayans gibi yaşadığımız coğrafyanın görsel kültürüne dair malzemeler, Cosentino’nun resimlerinde birbirinin üzerinde tahakküm kurmadan yer alırlar. Sanatçının imgeleri, hem ayrık ve parçalı hem de bütün ve tekrara dayalı bir anlatımı kucaklarken üçüncü bir pencereyi aralar: renkli ve düşünceli bir hafıza alanı. Hafızası sürekli bir arşivci gibi çalışırken yazılı ve görsel olan pek çok şeyi kaydeder. Cosentino‘nun kurduğu hareketli ve oyunsu yapı, mega kentler ve kent mimarisinin kısa ömrü, insani ölçeğin ve yerelliğin terkedilişi, insanüstü hız ve hatta tüketim gibi kavramları çağrıştırırken moderniteye özgü unutkanlığı bir kez daha anımsamamızı sağlamaktadır. Kaynak: Pınar Öğrenci / Temel-siz sergi yazısı.