Apophenia IX

Sanatçının, Nebula’dan Platon’un mağara alegorisine, günümüzde şekillenmiş tüm inanışlar ve oluşmuş kalıplar arası yolculuğa çıkaran eserlerinde, çoğu zaman rastlantı sonucu ortaya çıkmış lekelerden çıkarımlarda bulunma güdümüz ile yüzleşiyoruz. Sergi tanımı ile paralel çıktığımız bu yolculukta bizlere, varlığından gündelik hayatlarımızda bir haber yaşadığımız bilinçaltımız kılavuzluk ediyor. Süregelen çalışmalarında pürüzsüz yüzeyinin tamamına yayılan çalışmaların soyut şekilde merkezde yoğunlaşması sanatçı zihninin yıllar geçtikçe daha da netleştiğine işaret ediyor. Sanatçının netleştikçe eskiye göre renklenen paleti, izleyiciye duygu, doku ve şekil tanımla mada yardımcı oluyor. İzleyici ile etkileşime giren şey ise şekil leri görmek ve rastlantısal olanın içindeki şekillere anlam yüklemek arasındaki, kimi zaman berrak kimi zaman bulanık beliren bilinçaltının yansıması. Sanatçının psikoloji eğitiminden oldukça beslenen bu soyut çalışmalardaki geçirgen yapı ve bozulmuş doğa sanatçının merak ve üretim heyecanı ile birleşerek bizleri sürpriz sürecin bıraktığı izler ile buluşturuyor. Tıpkı hayatın akışında verilen kararlara zıt veya paralel yaşadığımız sonuçlar gibi, sanatçı üretiminde kullandığı endüstriyel malzemeleri yönlendirici olarak kontrol edip müdahalede bulunsa da, malzemenin doğasının şaşırtıcı değişimleri ile renklerin ve katmanların üst üste binerek oluşturduğu organik şekiller varlık savaşı veriyor. Şeffaflığa yapışırken onu kademe kademe yok eden lekeler, anı katmanları gibi yayılırken, ışıldayan başka bir leke, anında farklı bir betimleme üzerine kurgu oluşturmamızı sağlıyor.