İsimsiz

Arda Diben, günlük hayatın giderek bir parçası olmaktan öte kendisi haline gelen durmaksızın inşa, kompulsif bir hal  alan dijital bağımlılık ve imge bombardımanın altında, distopik şehir manzaralarını konu ediniyor. Sanatçının şehir ve onu sarmalayan katmanlarla olan ilişkisi, tuvallerinde öfkeli fakat dingin, kişisel ama mesafeli bir yaklaşıma dönüşüyor. Kendi deyimiyle “Gücüm, sözüm ve anlatacak olduğum şeyler büyük değil, inşaat sesleri ile geçen günlerimin ritimsel, çizgisel, iyi düşünülmüş hatıralarıdır resimlerim...”